Dit is mijn derde blog over de vier artikelen van Paul Barker
(PB) over het welvaartsevangelie. Mijn eerste blog was een
samenvatting; mijn tweede een bijna complete vertaling. Deze keer wil ik proberen
de hoofdlijnen van PB’s betoog in mijn eigen woorden weer te geven. Reden
te meer om het origineel (deel 3)
van PB eerst zelf goed te lezen. De auteur neemt ons mee op een (voor mij
i.i.g.) hele interessante theologische reis, die van ons lezers mogelijk enige
lenigheid van geest vereist.
De centrale vraag die PB hier stelt is of de zegeningen voor het volk Israël in het oude testament ook (één op één) voor nieuwtestamentische Christenen gelden. Kunnen wij daar zomaar aanspraak op maken? Iets wat voor de aanhangers van ‘’the prosperity gospel” een vanzelfsprekendheid is, maar, zoals we straks zullen zien, niet wordt geleerd, of zelfs maar wordt verondersteld in het nieuwe testament.
De centrale vraag die PB hier stelt is of de zegeningen voor het volk Israël in het oude testament ook (één op één) voor nieuwtestamentische Christenen gelden. Kunnen wij daar zomaar aanspraak op maken? Iets wat voor de aanhangers van ‘’the prosperity gospel” een vanzelfsprekendheid is, maar, zoals we straks zullen zien, niet wordt geleerd, of zelfs maar wordt verondersteld in het nieuwe testament.
Over welke zegeningen hadden we het ook alweer? Het ging
om vruchtbaarheid, in de zin van een groot en welvarend nageslacht; om het bezit van
een grondgebied om op te wonen en van te kunnen leven, toegespitst op het beloofde land Kanaän;
alsmede om voorspoed en bescherming als tekenen van Gods
welbehagen (gunst) en als uiting van een harmonieuze relatie met Hem. Deze
zegeningen zijn verweven in de diverse OT- verbonden en in de Mozaïsche wetgeving.
Maar wat gebeurde er nu met deze zegeningen en beloften ná de komst van
Christus? Quote: “Can Christians expect to be blessed in the
same way?”
Nageslacht
Het land
Zegen